سلام
پسر نوجوان هستم زیر 18 سال
از بچگی فوت فتیش داشتم ولی نمیدونستم چیه فقط من اینجوریم یا همه همینجورین؟!
پای افراد آشنا و فامیل و اینا هم نه بیشتر افراد غریبه تر مثل دوستام یا آدمای توی خیابون
ولی پارسال فهمیدم نه متاسفانه یه مریضیه که دارم
با کفش و جوراب و اینا کاری ندارم
ولی با دیدن پای برهنه تحریک میشم
حالا هرچقدر هم پا زیبا تر باشه، بیشتر!
دختر و پسر و سن و سال هم برام تقریبا فرقی نداره ولی خب دختر و سن و سال نزدیک خودم مثل نوجوان بیشتره یه ذره
البته خودم واقعا همیشه وقتی یه دختر میبینم سرمو میگیرم پایین و خودم بهش نگاه نمیکنم خلاصه اینکه رعایت میکنم خداشاهده
اینجوری هم نیستم که بگم دوست دارم پای فرد رو بخورم یا لیس بزنم نه اصن دیگه اینجوری بدم میاد
فقط وقتی میبینم تحریک میشم اون هم پای توی کفش و جوراب نه
پای برهنه فقط
خصوصا کف پا
مثلا دوست دارم پای یه هم سن و سال خودم رو ببندم و کفش و جوراباشو در بیارم و کف پاشو قلقلک بدم یا فلک کنم
یا یکی پای خودمو ببنده و کفش و جورابامو در بیاره و کف پامو قلقلک بده و فلکم کنه
از دردش خوشم نمیاد که بگم سادیسم و مازوخیسم و اینا
همین که فقط به پا مربوطه
مثلا خوشم نمیاد با چوب بزنم کف دست یکی که درد بکشه
ولی با چوب به کف پا زدن و فلک کردن چون به پا مربوط میشه، خوشم میاد وگرنه از درد کشیدنش، نه خوشم نمیاد
لیس زدن و بو کردن و اینا نه واقعا :/
تا 2-3 سال پیش هم خوشم نمیومد توی جمعی جایی جورابمو در بیارم مثلا برای وضو توی مدرسه یا یه همچین چیزی اصلا یه جورایی کابوس بود برام
توی یوتیوب و اینا هم فیلم قلقلک و فلک و اینا میدیدم
وقتی فهمیدم یه بیماری هست
تصمیم گرفتم با خودم مبارزه کنم تا نورمال و عادی بشم
اول از همه این حسی که توی جمع و اینارو ترک کردم الان تقریبا اوکیم
مثلا برای وضو توی مدرسه دیگه مشکلی ندارم قشنگ جورابامو در میارم وضو میگیرم بدون اینکه حس تحریکی خاصی بهم دست بده
بعد فیلم دیدن توی یوتیوب رو گذاشتم کنار و با خودم عهد کردم دیگه کلا از این فیلم ها نبینم
سعی هم میکنم اگه کسی توی خیابونی، مهمونی ای، مسجدی، مدرسه ای جایی بدون جوراب بود، به پاش نگاه نکنم
خب این رو هم موفق شدم
نگاه نمیکنم
اگه هم نگاهم افتاد، یه نفس عمیق میکشم و خیلی به خودم تلقین میکنم که عادیه و سعی میکنم فراموش کنم
از این جهات موفق شدم کمی فوت فتیشم رو کم کنم الان دیگه تقریبا میشه گفت با دیدن پای کسی، تحریک نمیشم
دیگه هم از اون فیلم ها نمیبینم گاهی وسوسه میشم ولی مقاومت میکنم
ولی هنوز گاهی یهویی افکار مرتبط باهاش یهویی میاد توی ذهنم
مثلا یهو خیال پردازیم فعال میشه و خودمو توی یه موقعیت که مثلا مامانم داره جورابامو در میاره که فلکم کنه(که البته تاحالا اینکارو نکرده) میبینم یا مثلا میبینم که خودم پای یکیو بستم و کفش و جورابشو درمیارم و بعد شروع میکنم کف پاشو قلقلک میدم
ینی یهو افکار و خیالاتش میاد توی ذهنم خصوصا اگه بیکار باشم و سرم به چیزی گرم نباشه یهویی میاد دست خودم نیست
و اونموقع تحریک میشم دوباره
نمیدونم چیکار کنم
اون نگاه کردنو و اینارو سعی کردم و درست شدم و دیگه مثلا اگه پای برهنه دوستمو توی نمازخونه مدرسه ببینم
تحریک نمیشم
ینی سعی میکنم خودم که نگاه نکنم و نبینم
ولی اگه ببینم هم دیگه تحریک نمیشم و از این بابت درست شدم
ولی اون افکار و خیال پردازی ها هنوز که هنوزه هست
نمیدونم چیکار کنم
تاحالا به هیچکس نگفتم و دوست ندارم با خانوادم درمیون بذارم
سنم هم هنوز به سن قانونی نرسیده که برم پیش روانپزشک
خلاصه که نمیدونم چیکار کنم
همیشه تا افکارش میاد سراغم سعی میکنم با انجام دادن یه کار دیگه یا فکر کردن به یه چیز دیگه، اون فکر رو از سرم بیرون کنم
در 60-70 درصد مواقع هم میتونم همون لحظه فکرمو بیرون کنم و تمومش کنم
ولی گاهی هم نمیشه و از ذهنم نمیره بیرون هرکاری میکنم و مثلا تا یه نیم ساعتی ذهنمو درگیر میکنه خصوصا شب ها موقع خواب که کاری نیست بکنم
و نمیذاره بخوابم
تاحالا هم سابقه تجاوز و کلا از همین چیزا نداشتم حالا خیلی وارد اون خط نمیشم
الان مشکل من اون افکاریه که میاد سراغم و در 30 درصد مواقع نمیتونم قطعش کنم
چیکار کنم؟؟؟؟؟